شعر طنز مادر از ایرج میرزا

گویند مرا چو زاد مادر                 پستان به دهان گرفتن آموخت
         شبها بر گاهواره من                  بیدار نشست و خفتن آموخت
دستم بگرفت و پا به پا برد          تا شیوه راه رفتن آموخت
        یک حرف و دو حرف بر زبانم         الفاظ نهاد و گفتن آموخت
لبخند نهاد بر لب من                 بر غنچه گل شکفتن آموخت
      پس هستی من ز هستی اوست            تا هستم و هست دارمش دوست

ایرج میرزای قرن 21

         گویند مرا چو زاد مادر                    روی کاناپه لمیدن آموخت
شبها بر ماهواره تا صبح                بنشست و کلیپ دیدن آموخت
        بر چهره، سبوس و ماست مالید      تا شیوه خوشگلیدن آموخت
بنمود تتو دو ابروی خویش              تا رسم کمان کشیدن آموخت
         هر ماه برفت نزد جراح                   آئین چروک چیدن آموخت
دستم بگرفت و برد بازار                 همواره طلا خریدن آموخت
      با دایی و عمه های جعلی             پز دادن و قمپزیدن آموخت
با قوم خویش همیشه پیوند           از قوم شوهر بریدن آموخت
آسوده نشست و با اس ام اس          جکهای خفن، چتیدن آموخت
چون سوخت غذای ما شب و روز         از پیک ، مدد رسیدن آموخت

           پای تلفن دو ساعت و نیم               گل گفتن و گل شنیدن آموخت

    بابام چو آمد از سر کار               بیماری و قد خمیدن آموخت